donderdag 18 augustus 2011

Kijkersvraag

Beste trouwe lezers en lezeressen,

Normaliter brengt uw professor u in aanraking met een vinding en laat u vervolgens versteld staan van de werking ervan. Ditmaal mag u mij met uw creativiteit versteld doen staan. De professor heeft ergens een fabelhaft konstrukt gevonden waarvan hij graag zou willen dat u uw licht hierover zou schijnen. Vertel de professor wat het is en vooral hoe het werkt.

Veel succes.

zondag 24 juli 2011

cappucinohouder en de deceptie

Al enige tijd speelt de professor met de gedachte om een houder op de buggy te maken voor de cappucino. Om tijdens de noodzakelijke tochtjes met het kind toch de mogelijkheid te hebben deze caffeine houdende versnapering mee te torsen. Soms moet je, zeker bergopwaarts -ik noem de Stadhuisbrug in Utrecht- de beide handen kunnen gebruiken.
Derhalve een houder in het leven geroepen van een plastic sluitring voor buizen (Gamma) en twee "tie-raps" (eveneens Gamma). Heerlijke uitvinding, want goedkoop, gemakkelijk aan te brengen en doeltreffend.

Het probleem was echter het volgende. In de Verenigde Staten blijken dergelijke houders al jaren op markt en worden hier door moeders van divers pluimage met de nodige nonchalance gebruikt. Niet voor cappucino, wel voor kinderbekers.

Ik troost mij dan ook maar met de gedachte dat mijn versie beduidend minder knaken kost. 
En daarbij heeft het mijns inziens allerminst aan schoonheid ingeboet.

maandag 11 juli 2011

Choron was de man

Ik moet u, lieve bloglezers en -lezeressen, iets bekennen. Ook professor Duermeijer heeft ergens zijn mostaard vandaan gehaald.

Een tijdje geleden schreef Kees van Kooten in het magnifieke en bij tijd en wijle zeer vermoeiende tijdschrift Hollands Diep een artikel over wijlen professor Choron. Choron is de uitvinder van de "fiche bricolage"en hiermee ongetwijfeld roerganger voor velen. Zonder Choron zou Wim T. Schippers misschien geen water naar de zee hebben gedragen of zouden Arjan en Tosca nooit kreatief geworden zijn met kurk.

Filmpjes van de echte professor van nuttige vindingen belitteren het web, maar hier een zeer goed geslaagd exemplaar. Wellicht de allerbeste manier om soep te vervoeren:

zondag 10 juli 2011

draai maar

De liefhebbers van vindingen in de analoge wereld van de slaapkamer (of woonkamer of keuken of...) kenden hem vast al, maar voor alle anderen hier toch nog:
De Jeugd heeft immers de toekomst.

hoe een vaatwasser te sluiten (Whirlpool)

Speurwerk op het net leverde het nodige op aan technisch abacadabra, terwijl de oplossing zo voor de hand ligt. Op dergelijke kwesties zijn namelijk slechts twee antwoorden mogelijk: gaffa (ook wel ducktape) of een spanband.

Zie hier het resultaat. Before & after.

vrijdag 4 maart 2011

Eindelijk gevonden!

Een tijd geleden in Berlijn gezien. Per ongeluk, spontaan. Nu weer opgeduikeld op het web.

Wat is de meest omslachtige manier om jezelf te redden van een wisse verdrinkingsdood? En tegelijkertijd de meest magistrale verwijzing naar het orkestje op de Titanic (als we de film moeten geloven).



    Inflated Dinghy van Kirsten Pieroth (2009)

Zie ook de rest van de vindingen: http://phoog.com/component/content/frontpage.html?start=165

zaterdag 26 februari 2011

De belofte

Ik wil graag gebruik maken van deze plek om mijn acteurs een podium te geven. Mijn dames en heren uit Voorjaarsontwaken houden namelijk een blog bij met wetenswaardigheden over de voorstelling. Natuurlijk om lekker over zichzelf op te kunnen scheppen en terecht. Dus bij deze: http://podium102.tumblr.com/

Verder wil ik jullie het laatste kleine kunstwerk van mijn grote zoon introduceren. Hij is van de conceptuele kunst of minimal art, zo u wilt.

maandag 17 januari 2011

Sluikreclame en de bel

Natuurlijk zaten jullie, mijn talloze volgers, te wachten op het moment dat ik mijzelf digitaal van kant zou maken. Wie wil er nou niet af van al die eindeloze tweetjes, krabbels en uitnodigingen voor evenementen (meestal voorstellingen) waar ik toch niet naartoe ga, maar te chicken ben om dat, zelfs digitaal, eerlijk toe te geven. Ik heb lang lopen dralen op http://suicidemachine.org, maar ik durf het niet. Ik kan het niet.

Laatst vroeg mij iemand waarom ik mij niet gewoon beperkte tot het berichten over mijn drama-docentschap en de plaats van de "social media" daarin (ja, de monkie is uit de slief, dit doe ik in opdracht van). Maar nee, ik ben toch meer dan alleen een middelmatige dramajuf? Dat is ook de reden dat ik mijzelf niet durf om te brengen op de digitale highway naar vergetelheid.

Wat te denken van mijn theatertoko Babastiki? Via welk medium, anders dan www.babastiki.nl, zou ik mij dan nog kunnen verliezen in theatrale totaalervaringen waar niemand op zit te wachten? Of mijn zwelgingen kunnen uiten als de subsidiekraan toch weer 's te dicht blijkt te blijven?

Hoe zou ik dan ooit nog kunnen falen als indie-singer-songwriter als ik mijn myspace, http://www.myspace.com/guiotcduermeijer, niet meer mag vullen met obligate noten? Denk eens aan de enorme schare fans die ik teleur zou moeten stellen.

Hoe op school reclame voor mijn voorstelling Voorjaarsontwaken te maken, als de leerlingen http://podium102.tumblr.com/ niet meer kunnen vullen? Via welk medium anders dan facebook en twitter kun je het volk nog bereiken?


Hoe moet je sluikreclame maken, als het niet meer digitaal kan? 
Ik wil er vanaf, maar ben aan handen en voeten gebonden.





















Geen zelfmoord dus deze week. Ik vraag het mijn vriendin. Zij durft vast wel. Daarbij ziet zij mensen ook nog af en toe in de analoge wereld.

Om de deceptie over het uitblijven van mijn digitale suicide wat te verzachten, geef ik jullie weer een inkijkje in mijn analoge wereld van vindingen. Voila, wat foto's van mijn deurbel, die bestaat uit een schroevendraaier, een gat in een deurpost, wat metaal, wat touw en een grote ouderwetse belbel.

maandag 10 januari 2011

De Sixtijnse kapelkijker

Voor wie het interessant vindt... Mijn leven speelt zich af in de analoge wereld, de tastbare. In navolging van Professeur Choron zal ik jullie, trouwe lezers van mijn blog, trakteren op bevindingen en uitvindingen van mijn hand. Vindingen uit mijn analoge wereld.

Deze week een kort relaas over een uitvinding waar ik tamelijk trots op ben. Jawel, ook de professor zelve heeft emoties. September vorig jaar bevond ik mij in de Sixtijnse kapel in Rome alwaar ik mijn laatste gadget heb mogen uittesten. Zie hier, de Sixtijnse Kapelkijker, een apparaat dat je in staat stelt om de prachtige schilderingen van Michelangelo in detail te bewonderen en zonder nekkrampen.

Men neme een scheerspiegel, een dik postelastiek en een kleine verrekijker. Zet de verrekijker haaks op de spiegel en verbind deze met elkaar door middel van het postelastiek. De stelknoppen van de verrekijker dienen om de afbeelding scherp te stellen. Probeer vervolgens de slang bij Adam en Eva eens scherp te krijgen. Goed apparaat, niet?

Het nut buiten de kapel? Ik sta open voor suggesties.

Volgende week gaan we onderzoeken wat het is om digitale zelfmoord te plegen. En, durf ik dat eigenlijk wel?